0
928
Zmiany skórne u dzieci to częsty problem wywoływany przez różnorodne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne. Wynika to z faktu, że skóra dziecka jest cieńsza od skóry osoby dorosłej, a przez to podatna na zmiany chemiczne, grzybicze czy zakażenia bakteryjne. Szybko traci wilgoć, może wydawać się też przesuszona po wcześniejszym intensywnym wydzielaniu gruczołów łojowych. Przyczyną zmian skórnych mogą być również choroby wysypkowe, charakterystyczne dla wieku dziecięcego i cechujące się wysoką zaraźliwości.
Wyprysk kontaktowy u dzieci
Wyprysk kontaktowy u dzieci to dość popularna dolegliwość w tym wieku. Objawia się on zmianami skórnymi w postaci grudek, pęcherzyków, obrzęku, a czasami zaczerwienienia. Są one sygnałem, że w skórze właściwej oraz w obrębie naskórka doszło do rozwoju stanu zapalnego. Zdarza się, że wypryskowi kontaktowemu u dzieci towarzyszy również świąd i pieczenie. Jedną z najczęściej występujących odmian tej choroby jest wyprysk na tle alergicznym, dla którego charakterystyczny jest rozwój objawów od 24 od 48 godzin po zetknięciu się z alergenem. W zależności od siły alergenu czasami wystarcza już jedna ekspozycja na element uczulający, w innych przypadkach może to być długotrwałe narażenie na ten czynnik.
Wyprysk kontaktowy u dzieci wywołują substancje takie jak chrom, nikiel, guma czy tworzywa sztuczne. Jednak często zdarza się, że jest on spowodowany przez sztuczne barwniki w kosmetykach oraz wszelkich środkach higieny. Oznacza to, że za wyprysk kontaktowy u dzieci może być odpowiedzialny zarówno proszek do prania, jak i środki stosowane bezpośrednio na skórę. Do uczulenia może dojść przez kosmetyki dziecka, rodziców, środki do prania, a nawet płyny służące do mycia wanienki czy przewijaka. Konieczna jest tutaj dokładna analiza używanych produktów oraz określenie, kiedy nastąpiło podrażnienie skóry. Wyprysk kontaktowy u dzieci leczy się za pomocą kremów stosowanych miejscowo, maści z kortykosteroidami i leków antyhistaminowych. Należy jednak pamiętać, że nigdy nie da się go wyleczyć w pełni, a wrażliwość na daną substancję pozostaje aktywna już do końca życia.
Atopowe zapalenie skóry u niemowląt
Atopowe zapalenie skóry u niemowląt występuje od 2 do 3 miesiąca życia i z czasem ustępuje. Może być wywołane przez alergię pokarmową, ale też kontakt z kurzem, pleśnią a nawet pyłkami roślinnymi. Zmiany skórne dotyczą zwykle twarzy, a dokładnie policzków, brody i czoła. Zdarza się, że atopowe zapalenie skóry obejmuje także szyję, tułów oraz kończyny dziecka. Objawia się ono w postaci rumieniowych i swędzących grudek, a cała skóra staje się zaczerwieniona, sucha oraz podatna na podrażnienia. Dodatkowo skóra łuszczy się nie tylko na twarzy, ale też na szyi, głowie i uszach. Atopowe zapalenie skóry u niemowląt wymaga leczenia środkami antyhistaminowymi oraz maści z glikokortykosteroidami. Od rodziców wymagana jest z kolei troska o dobór środków piorących, pielęgnacyjnych (w tym emolientów) oraz chronienie dziecka przed wysokimi temperaturami. W przypadku atopowego zapalenia skóry istotne jest również zastosowanie diety eliminacyjnej pozwalającej na wykluczenie szkodliwego alergenu.
Świerzb – wciąż aktualny problem
Świerzb to kolejna choroba zakaźna skóry, która wbrew powszechnej opinii wciąż występuje i jest najbardziej charakterystyczna dla populacji dziecięcej. Przenosi się on przez kontakt z inną zarażoną osobą, dlatego dziecko, u którego stwierdzono lub podejrzewa się świerzb, powinno zostać odizolowane. Ta pasożytnicza choroba wysypkowa wywoływana jest przez świerzbowiec ludzki, którego samica drąży tunele w ciele gospodarza w celu złożenia jaj, z których wylęgają się nimfy.
Świerzb i towarzyszący mu świąd jest najbardziej dokuczliwy w nocy, a leczenie powinno objąć również całą rodzinę dziecka. Obejmuje ono miejscowe stosowanie preparatu 5% permetryny oraz doustne stosowanie iwermektyny lub krotamitonu. To choroba wysypkowa, która wymaga też stosowanie leczenia wspomagającego z wykorzystaniem leków przeciwświądowych przeciwhistaminowych i to nawet do dwóch tygodni po zakończeniu leczenia. W przypadku świerzbu niezbędne jest również zapobieganiu szerzenia się zakażenia przez jednoczesne leczenie wszystkich członków rodziny. Wszelkie przedmioty mające kontakt z osobą zarażoną wymagają uprania w gorącej wodzie oraz wyprasowania lub umieścić na kilka dni w plastikowych workach. Zmiany skórne charakterystyczne dla świerzbu to grudki, pęcherzyki i krostki, nory wydrążone w warstwie rogowej naskórka.
Zmiany skórne w chorobach wysypkowych
Choroby wysypkowe charakterystyczne dla okresu dziecięcego, czyli ospa wietrzna, odra, rumień zakaźny, choroba bostońska, różyczka czy szkarlatyna są wysoko zakaźne i towarzyszą im zwykle zmiany skórne. Występują one w postaci rumienia, świądu czy wysypki, lecz choroby wysypkowe często objawiają się gorączką czy zaczerwienieniem śluzówek oka, wydzieliną ropną, silnym łzawieniem, biegunką, a nawet wymiotami czy, bólem brzucha. Możliwe jest także pojawienie się silnego kaszlu lub intensywnego kataru. Ważne jest odróżnienie choroby zakaźnej od alergii.
Doskonałą okazją, by poszerzyć swoją wiedzę w tematach takich jak choroby wysypkowe, zmiany skórne towarzyszące alergiom, atopowe zapalenie skóry czy nawet zakażenia skórne u dzieci jest konferencja „Skóra dziecka”. To szansa na spotkanie z cenionymi ekspertami i możliwość spojrzenia na wspomniane zagadnienia w kontekście pediatrycznym, dermatologicznym, gastroenterologicznym, alergologicznym, dietetycznym oraz chirurgicznym.
